8-7 Oi bitches en cunts, Alé.
Omdat niemand deze taak heeft, heb ik hem maar op me genomen. Vandaag zijn wij rond 10 uur vertrokken naar het pittoreske Herentals. We zitten op het terrein van de Brink genaamd ‘eik’. Maar voordat dit zover was, hadden we eerst nog een helse heenreis te doorstaan. Er was een afslag richting Antwerpen die dicht was, waardoor mensen in paniek raakten en er taffes lang over deden.Toen we dan toch uiteindelijk allemaal op het terrein waren aangekomen konden we onze plek niet vinden. Nadat we eindelijk iemand zo ver kregen om de lunch te onderbreken, werden we naar onze plek geleid. Een verdwaalde walrus liep voorop en brabbelde iets over afvalscheiding. Op het kampterrein begonnen we eerst met lunch en werden de taken verdeeld. De meeste meiden gingen de tenten opzetten, terwijl de rest bezig ging met het maken van de keuken. Dit hele proces ging allemaal heel soepen en iedereen deed goed mee. Jajoh, wat denk je nu zelf? We zijn fucking explorers, oftewel alles was chaos en de helft van de mensen was druk bezig met het benuttigen van zijn/haar zitspieren. Toen de tafel en keuken eindelijk relatief stevig in elkaar zaten, begon het kook-proces. Ik kreeg de opdracht vuur te maken. Dit is een perfecte taak voor mij of course. Een uur later was er eindelijk vuur en hiermee ook TACO’ S. We hebben 4 wespen weten te vangen en hebben deze vredig tot een einde gebracht (verdronken, gemarteld en onthoofd). Wij gaan vannacht vredig slapen. Na het eten, gingen we afwassen en opruimen. Jasper had het goede idee om koffie te zetten, dus dat zijn we nu aan het zuipen. Het bier komt nog wel, hehehehe. Rutger was het er niet helemaal mee eens dat we halve liter blikjes hadden gekocht. Maar een bier is toch een bier?? Ik denk dat ik het nu toch maar een beetje ga afronden, aangezien mijn nu al een a4’tje is. Adios bitches.
~Liefs Juul (your friendly neighbourhood bitch)
Andere dingen die vandaag gebeurden:
Jasper ging boodschappen doen en had geen bier gekocht… Jasper, we hadden meer van je verwacht.
Ik had een brownie en genoot (mensen staarden).
Ik ben een half uur bezig geweest met het opblazen van mijn luchtbed.
Daan probeert dominant te doen.
9-7
Wat een prachtige morgen was het toch weer op ons kampterrein. Amai zeg. Sommige werden wakker door het geluid van wat verdwaalde kanaries. Ik daarentegen werd wakker gemaakt door de vertederende stem van Daan. ‘ Juul, wordt je wakker?’ Met alle energie die ik in mijn lijf had fluisterde ik terug: ‘Ja, ik ben wakker’. Ik trapte mijn slaapzak uit en maakte me klaar voor de douches. Ik besefte me weer goed dat ik niet thuis in mijn comfortabele bedje had gelegen, maar in een tent van 20 bij 20 cm. Ik pakte mijn tas en kroop elegant uit de tent, als een rups die zich ontpopt als vlinder. Grapje weer, het was meer als een kalf die uit de baarmoeder van zijn moeder kwam. Toen Kevin ook uit de tent was gekomen (niet te verwarren met uit de kast komen), liepen we samen naar de douches. Ik rende er naartoe en genoot van een heerlijk warme douche op deze koude ochtend. Daan en Kevin stonden alweer voor mijn deur te wachten, dus ik probeerde nogmaals elegant naar buiten te komen, maar faalde alweer en flikkerde bijna. Maar dit deed me niks, want ik was schoon. Eenmaal weer terug bij de jort was het ontbijt daar. De andere helft van de groep werd ook langzaam wakker en begon met eten. Luisterend naar Fleetwood mac en Radiohead aten we een appeltje. Het is de bedoeling dat we zometeen levend stratego gaan doen hoorde ik. We worden trouwens nog steeds geterroriseerd door wupsen. Michiel terroriseert de wupsen trouwens ook nog steeds. Kevin is nu zelfs gestoken.
Na het ontbijt zijn we dus levend stratego gaan doen. Iedereen was echt heel enthousiast. Het was niet boeiend, maar wel geinig. Hierna had iedereen honger en zijn we gaan lunchen. Ik kwam aan met een flesje alcohol en ineens wilde iedereen ook. Renate heeft echt een probleem en we hebben haar door. Ze werd gek toen ze die alcohol rook. Straks kruipt ze vanavond nog in mijn tent om mijn alcohol te stelen. Zelfs mijn fabuleuze nagellak vond ze lekker ruiken. Michiel heeft nu ook zwarte nagels en Myrthe is ziekig. Dat vind ik echt sneu voor haar en ik wil dan ook nu 10 seconden stilte voor haar houden om ons in te leven hoe zij zich nu voelt. Volgens Fuhrer Raymond gaan we nu de crazy 69 doen.
Het is nu bijna half 5 en de crazy 69 is afgelopen. In de papieren versie van dit logboek staan alle resultaten en de opdrachten. Natuurlijk had mijn groepje gewonnen. Blijkbaar is Jasper nu getrouwd met een boom en Andy heeft geen schaamte om in zijn onderbroek een rondje te rennen. Wij hebben nog de kabouterdans gedaan voor een groep en kregen zelfs applaus. Eigenlijk had Raymond gewonnen, maar doordat hij zelf de regel had bedacht dat alle punten voor 4-uur ingeleverd moesten worden, verloor hij alsnog. Haha, iets over karma? Yentl, Myrthe en Ellen zijn als bezig met het avondeten en schillen wat aardappels. Het eten was best prima, maar er waren wel weinig aardappels voor het aantal mensen wat we hebben. I blame Daan. Verder moesten Daan, Kevin en ik water halen en dit duurde taffes lang en was taffes zwaar. Er was een heftige discussie over de boodschappen, maar ondertussen is een enorme waslijst aan boodschappen ingeleverd bij Ronald. Waarom blijft iedereen aan mij vragen wat de planning is btw? Ik ben niet jullie lopende, ademende en etende agenda. Dat even terzijde vond ik vandaag eigenlijk een prima dagje met een heerlijke sfeer. Na het avondeten hadden we nog een programma van Myrthe en Yentl. We moesten water overbrengen met een bekertje, kwartetten, propjes gooien, memory doen, de toren van Hanoy oplossen en schoenen gooien. Dit schoenen gooien ging perfect, totdat het de beurt van Jasper was. Jasper onderschatte zijn kracht en overschatte zijn richting vermogen. Dit resulteerde in een schoen op zo’n 30 meter hoog in een boom. Met mijn geweldig gespierde lichaam hield ik iedereen tegen en klom zelf die boom in. Mensen riepen nog ‘Laat die schoen toch liggen’ en ‘Wil je dood ofzo?’ Maar ik was vastberaden en alles in mijn lijf was gefocust op die ene schoen. Die schoen die zich zwaar in de steek gelaten voelde door zijn enige en bovendien beste vriend Jasper. Die 2 weken die zij samen hadden gehad, waren de beste 2 weken van zijn leven. Niemand had hem eerder zo verwarmd als de vochtige linkervoet van Jasper. Toen ik eindelijk de laatste tak had beklommen en vanaf 30 meter hoog naar beneden keek naar mijn schreeuwende bitches, besefte ik dat ik de held van de dag nu wel moest zijn en niet meer terug kon. Ik schudde de tak met mijn gespierde lichaam en zo viel de schoen naar beneden. Vol gejuich werd ik eenmaal beneden weer onthaald door al mijn onderdanen. De reus die zijn schoen in de boom had gegooid, gaf zelfs een knuffel. Op handen werd ik terug gedragen naar ons kampterrein, waar ik als een gek begon met schrijven, aangezien het donker nadert.
PS: er zitten nu overal stukjes boom en tak.
Gegroet allen!
~Liefs jullie schoenen held
10-7 Een nieuwe ochtend, een nieuwe dag.
Deze ochtend is vrijwel gelijk aan die van gister. Alleen moet ik wel zeggen dat mijn metafoor van die kalf uit een baarmoeder niet echt accuraat was. Nee, deze ochtend besefte ik me dat het wonder van de geboorte niet vergelijkbaar is met hoe ik mijn tent uit kom.
Mijn manier van met een lage bloedsuiker mijn tent uitkruipen is meer vergelijkbaar met een aangespoelde walvis die spartelend op het strand ligt te wachten om verlost te worden uit zijn lijden. Fuhrer Raymond ging met japmaestro naar de kampraad en waren er dus ook niet toen wij terugkwamen van het douchen. Verschillende hongerige explorers zaten al te wachten op hun ontbijt. Het brood was namelijk opgegaan en Ronald, Renate en Eline waren er al vroeg opuit gegaan om boodschappen te doen. De winkel ging echter pas om half 9 open en dus moesten ze wachten. Toen onze reddende engels eindelijk daar waren, vielen we met zijn allen aan. Even hierna kwamen Fuhrer en Maestro weer terug. De Fuhrer had op een of andere miraculeuze manier een bloedneus gekregen. Het verhaal gaat dat hij de geitjes iets te hard heeft genomen. Dat terzijde gaan we nu naar de wereldstad genaamd ‘Herentals’. Na een half uurtje te hebben gelopen zijn we dan toch eindelijk aangekomen. Niet verwachten dat het antwoord ‘ja’ zou zijn, vroeg ik nog hopeloos: ‘IS DIT HET CENTRUM??’. Renate deed de uitleg van het spel. Het thema van de week kwam hierin terug. Dit thema was blijkbaar ‘films en games’. Het spel hield in dat we enveloppen moesten zoeken met raadseltjes die te maken hadden met Harry Potter. Ik kreeg een blaar en heb tussendoor maar even veel te dure blarenpleisters gekocht. Toen het spel afgelopen was hadden we even vrije tijd, waarin we met zijn allen richting de Lidl vertrokken als een zwerm bijen die achter hun koningin aanvliegt. Toen de Lidl volledig leeggeplunderd was, begon het volgende spel. Andy had wat Donald Duckjes meegenomen die we moesten gaan ruilen voor grotere/meer waardevolle dingen. Daan, Kevin en ik waren hopeloos. We liepen als zombie door de straten en het zou me niks verbazen als mensen ‘Nee zeg, amai’ zeiden omdat we de klanten afschrikten en ze ons gewoon uit hun winkel wilden hebben. Verslagen liepen we terug met een waxinelichthouder. Eenmaal terug bleek dat we flink hadden gefaald. Fuhrer, Nina en maestro hadden bierglazen, pina colada, stokbroden, ice tea en posters. Andy en Eline eindigden met 1 biertje en 2 wijnflessen. Al met al was ik pittig teleurgesteld, maar verbaasd om de dingen die anderen hadden. Na het ruilspel gingen mensen voedsel en stekkerdozen kopen. Daan, Kevin en ik gingen voor de worteltjes. We kwamen uit bij een of andere elite supermarkt waar we onze rugtassen niet mee mochten nemen. Dus wij deden het enige wat mogelijk was: we dropten onze tassen bij een kinder speelding en liepen de winkel in met een kinderkarretje. Ja, ik snap ook niet dat ik volgens de wet volwassen ben. Met worteltjes in onze buik en een paraplu boven mijn (en half boven Michiels) hoofd, liepen we terug naar het kampterrein. Hier zaten we met zijn allen een half uur lang voedsel te eten. Mooi detail is dat Marden letterlijk met een lepe chocopops uit de doos aan het eten is. Hierna zijn we maar langzaam begonnen met eten koken. Broodje shoarma met pastasalade. Tijdens het eten kwamen we erachter dat Gino nog steeds de vlek van het ijsje, wat hij in de middag had gegeten, op zijn been had zitten. Dit keer was er in ieder geval voldoende eten. Het is ondertussen 3 uur later en de vlek op Gino’s been zit er nog steeds. Het zou me niks verbazen als de vlek er tijdens het voorlezen van dit logboek er nog steeds zit. Raymond en Michiel hebben hout gehakt en gezaagd. Het contrast tussen met één hand zagende Michiel en topless bezwete hakkende Raymond was erg vermakelijk om naar te kijken. Myrthe heeft ondertussen haar watermeloen een naam en gezicht gegeven en laat hem niet meer los. Iets is mis met haar, maar we zijn er nog niet helemaal uit wat… Het plan is nu om te gaan rugbyen tegen een andere groep. Verslag volgt. Okay, we staan nu op een leeg veldje met een lege rugbybal en muziek van Fuhrer. Het is dus compleet gefaald en we zitten nu gewoon op het veld. Nadat Andy zijn businessplan aan een geit heeft verteld, zijn we de toiletten gaan terroriseren. We gaan nu dus smores maken, dus ik zeg alé.
Fun things:
Er waren duiven die gingen vechten om ons voedsel. We gaan een pidgeon fight club starten.
Andy staat nu bekend als die jongen met het plus-shirt die vlokken steelt.
11-7 Hello everybody,
Deze morgen werden we gewekt door Ronald. Fuhrer stond ons al op te wachten toen we met zijn alle de tent uit kropen. Mensen (ik zal geen namen noemen) waren niet zo blij dat we nog niet aan het ontbijt zaten. Iedereen was er zo’n beetje vanuit gegaan dat we wakker gemaakt zouden worden en we hadden zelf geen wekkers gezet. Zo begon onze dag nogmaals goed. Rond half 11 vertrokken we dan toch. Dit was eigenlijk wel prima, aangezien het zwembad pas om 11 uur open ging. Eenmaal binnen viel het lichtelijk tegen, maar al met al was het zwembad prima. Er was een lame ass glijbaan, een binnenbad waar je baantjes kon zwemmen, een binnenbad voor recreatief gebruik, een bubbelbad, stoombaden, geurbaden en een groot buitenbad. Ook niet te vergeten was de sexy badmeester die mijn hartje sneller deed kloppen. Er werden wedstrijdjes gehouden wie het langst zijn adem in kon houden (dit konden de badmeesters niet waarderen). Een dodelijke staar in onze richting vond ik alleen niet zo erg, zolang het maar mr. Sexy was. Na een paar uur zwemmen was het tijd voor patat. Met een handdoekje om zijn middel liep Andy naar het restaurantje om de prijslijst te halen. Toen we echter met zijn allen in het restaurantje zaten, bleek dat ze patat niet los verkochten. Al snel begonnen mensen te schelden op het restaurant en besloten maar onze eigen lunch te eten, bestaande uit chocola, wat stokbrood en pringles. Na wat gesprekken over harde tepels later, besloot ik een stoombad te nemen. Toen deze het in eerste instantie niet deed, was Andy de grote held die al naar mr. Sexy toeliep om om hulp te vragen. Met een zwoele stem zei hij: ‘Ik haal iemand van de techniek’. Even later deed de stoomcabine het echter alsnog en genoten Daan, Kevin en ik van een stoombad in een veel te kleine cabine. Hierna hebben we ook nog in een lavendel geurbad gezeten. De helft van de groep zat tegen die tijd alweer buiten op ons te wachten. Kattenmeisje zat blijkbaar te bekken met een jongen van een andere scoutinggroep. Toen we na een lange douche eindelijk allemaal gingen omkleden en alle strakke speedo’s weer uitgingen, stond er buiten een ijscokar. Na de teleurstelling van de patat, was iedereen toch echt wel toe aan een heerlijk roomijsje. De groep werd vervolgens opgesplitst. Een deel ging barbecue spul halen, terwijl de andere groep weer richting het kampterrein ging en het fruit voor de fruitsalade gingen kopen. In het winkeltje verbaasden we ons vooral over de prijs van de ‘extra Belgische aardbeien’. Een bakje was namelijk €4,85. Verbijsterd vroeg Andy aan de ietwat chagrijnige vrouw achter de balie: ‘Hoe krijg je nou extra België in aardbeien?’. Antwoord bleef echter uit en dit mysterie zullen we dus mee moeten nemen in het graf. Met zakken vol fruit liepen we weer terug naar basecamp. Andy begon nog een gesprek over dat het zo apart is dat paarden hun lange lul altijd zo goed kunnen verbergen. Ik snap niet hoe Andy zoveel game kan hebben met gespreksonderwerpen als deze. Eenmaal weer aangekomen bij basecamp, hebben Renate, Myrthe, Eline en ik al het fruit gesneden voor onze goddelijke salade. Michiel was beland in de wupsenhemel, aangezien deze op onze fruitsappen afkwamen. Al snel had hij een dozijn aan wupsen gevangen en gemarteld tot hun dood. Na wat zielige pogingen om een vuur te maken voor de barbecue, hebben we dit werk maar aan Jasper en Gino overgedragen. Ik ben een stok aan het slijpen voor mijn vlees. Ik heb wat frikandellen en hamburgers op mijn stok geprikt en heerlijk opgepeuzeld. Gino heeft een saus probleem. We dachten dat de curry verslaving van Myrthe erg was, maar Gino brengt dit tot een geheel nieuw niveau. Na het avondeten was het tijd voor het meest gehypte spel van de hele week, namelijk ‘never have I ever’. Er kwamen een paar leuke verhalen naarboven. Zo scheen Gino bijna een naaktfoto naar zijn tante te hebben gestuurd, Ronald lam te zijn geweest van ‘’anijsmelk’’ en Andy een fiets te hebben gestolen van een klein kind. Zo leer je elkaar dus echt goed kennen.. Na het spel vielen mensen zo’n beetje in slaap rondom het kampvuur, dus gingen veel mensen slapen in doorweekte tenten. Daarmee kwam deze regenachtige dag tot een einde.
Andere leuke dingen die gebeurden:
Tijdens het douchen in het zwembad werd er druk gevochten met shampoo en doucheschuim. Het shampooflesje dat door Andy verkregen was bij het ruilspel is volledig opgegaan.
Ik wil Andy even bedanken voor het eten van een broodje in het zwembad, ondanks dat letterlijk overal stond dat dit verboden was. Hierdoor kwam mr. Sexy namelijk naar ons tafeltje om met zijn zwoele accent te vertellen dat dit niet mocht. De 5 minuten daarna zijn een waas in mijn gedachten.
Goede Nacht allen!
(Julie-Anne)